Virginie 
Moerenhout

Het leven bracht Virginie op verschillende plekken, maar de geboortegrond bleef altijd trekken.

Zuid-Limburg, haar mooiste heuvelland. Met de vele herinneringen aan toertochten met haar verloren en hervonden vader. Kersen bij de boer. De imposante rijen met oorlogskruisen. De grote verliezen. De directe binding met natuur. De grote waterader. Veel later droeg het haar bootje, in zeer woelige tijden en ook toen de storm eindelijk ging liggen. De Nostra was ‘Onze boot’, van haar en haar geliefde, ook toen hij plotseling het leven liet.

 

Na het wonen in een oude bakkerij, een penthouse in een toren van een culturele vrijplaats, een caravan, een omgebouwde paardenwagen, de boot en nu ook in een groot oud perceel in het verre Frankrijk. Maar de boot dobbert nog daar waar haar hart huist, op een arm van de Maas in Eijsden-Margraten. De boot die haar koesterde op haar diepste dieptepunt, het directe contact met het water en het leven. De dieren die haar diepe eenzaamheid verstoorden. De nijlganzenfamilie die het varend huis kraakte en haar erbij adopteerde, ze zijn allemaal nog daar. Als een residentie vanuit den vreemde. Een warme omhelzing, als een welkom thuis, de vele herinneringen blijvend in haar hart. 

Wonen en werken zijn bij Virginie nooit gescheiden, alles loopt altijd door elkaar heen. De Muze laat haar nooit alleen. Als een slavendrijver, een kracht die kronkelt en eruit spat op honderden manieren. Al het onverwerkte in haar vorm geeft. Als een vormveranderaar.

 

Resulterend in een melange van grafische ontwerpen, fotografie, poëzie, graphic novels, woon-tuin-bouw-projecten, scenografie. En het initiëren, organiseren van gelaagde multiculturele evenementen. Altijd met een creatief sociaal bewogen inslag, en in toenemende mate zeer persoonlijk.

 

Bezoek voor meer informatie: www.yndra.nl